Ня пі вады з далоняў гэтых,
Ня лашчы барады і твару,
Калі адрамантуеш вочы,
Ты не пабачыш зноў пачвару.
Бо ў момант той усё адыдзе,
А ты пазбавісься мяне,
Ня здольны больш ні піць, ні лашчыць,
Ты будзеш жыць аднымі «не».
Хрумстаць у думках туманамі
Счарсьцьвелым сьнегам і лістотай...
Ніколі гэтага ня будзе:
Ты – чалавечая істота.
|
|
